اثربخشی آموزش گروهی خودکارآمدی بر کیفیت زندگی و رفتار کارآفرینانه زنان دچار ناتوانی جسمی حرکتی

نویسندگان

1 عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور

2 دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان

3 استادا گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان

4 استاد گروه روان شناسی، دانشگاه اصفهان

چکیده

این پژوهش بر آن است که به تعیین اثربخشی آموزش گروهی خودکارآمدی بر چه گونگی زندگی و رفتار کارآفرینانه زنان دچار ناتوانی جسمی ­ حرکتی شهر اصفهان بپردازد، به همین منظور، پس از انتخاب تصادفی 40 نفر از زنان 18 تا 35 ساله جامعه معلولین شهر اصفهان، به عنوان نمونه پژوهش، و اجرای پرسش نامه کیفیت زندگی، 20 نفر از آن ها، که کیفیت زندگی شان از دیگر آزمودنی ها پایین تر بود، به عنوان نمونه نهایی انتخاب، و به گونه یی تصادفی، به گروه آزمایشی و گروه گواه تقسیم شدند. برگزاری 9 نشست هفتگی 120 دقیقه یی آموزش گروهی خودکارآمدی برای گروه آزمایشی و اجرای پس آزمون بر روی هر دو گروه، به وسیله همان پرسش نامه های پیش آزمون، افزون بر استفاده از مقیاس رفتار کارآفرینانه و پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی، و نیز تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل مانکووا نشان داد که تاثیر آموزش یادشده بر کیفیت زندگی و رفتار کارآفرینانه این زنان و نیز بر نمره های زیر مقیاس سلامت روانی پرسش نامه کیفیت زندگی معنادار است، اما تاثیر آن بر سلامت جسمانی و سلامت محیط کیفیت زندگی معنادار نیست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effect of Self-Efficacy Group Training on Quality of Life and Entrepreneurial Behaviour in Physically Disabled Females

نویسندگان [English]

  • A'zam Moradl 1
  • Sho'le Amiri 2
  • Mokhtar Malek-pOr 3
  • Hoseyn Mowlavi 4
  • Abol-qasern NOri 2
1 PhD Student in Psychology, University of Esfahan
2 Assistant Professor, Department of Psychology, University of Esfahan
3 PhD Professor, Department of Psychology
4 Professor, Department of Psychology, University of Esfahan
چکیده [English]

The purpose of this study was to determine effect of self-efficacy group training on quality of life and entrepreneurial behaviour of physically disabled females in the city of Esfahan, To obtain a sample, forty 18-35 years female members of the Society of Disabled of Esfahan were selected randomly, and upon responding to Quality of Life Questionnaire, twenty of them who have lower quality of life scores than other half subjects, assigned to experimental and control groups randomly. Then nine weekly sessions of self-efficacy group training were administrated for experimental group. At the end of sessions, post-test administrated for three experimental group and control group again. For assessing subject's characteristics, in addition to WHO's Quality of Life Questionnaire (WHOQOL-BREF), Entrepreneurship Behaviour Scale and demographic characteristics questionnaire was used. Results showed that self-efficacy group training significantly increased quality of life, and entrepreneurial behaviour in training ( experimental) group as compared to control group. These results also showed that self‌efficacy group training has a significant effect on mental health subscale of WHOQOL-BREF; but effect of the training on physical health and environmental health subscales was no significant. Self-efficacy group training can be effective for improving quality of life and promoting entrepreneurial behaviour of physically disabled persons and in result for their rehabilitation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Self-Efficacy Group Training
  • quality of life
  • Entrepreneurial Behaviour
  • Physically Disabled
  • Mental Health
  • Females
مطالعات اجتماعی روان شناختی زنان
دوره 7، شماره 3
دی 1388
صفحه 71-98

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار